Projektanci

Franciszek Michałek urodził się w 1923 r. w Ostapiu na terenie dzisiejszej Ukrainy w rodzinie beskidzkich górali, którzy po I wojnie światowej przenieśli się za chlebem na Kresy. Pod koniec lat 20. jego rodzina jeszcze raz zmieniła miejsce zamieszkania, dzieciństwo Franka upłynęło we wsi Podolina w pow. rypińskim. Okres II wojny światowej to przymusowe roboty na terenie Prus, skąd po jej zakończeniu przybywa do Torunia i rozpoczyna studia na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika. W 1950 r. broni dyplom z malarstwa w pracowni Tymona Niesiołowskiego. Choć Michałek pozostawał pod znacznym wpływem promotora, mimo jego starań nie dał się namówić na propozycję asystentury na toruńskiej uczelni. Przeniósł się do Bydgoszczy, gdzie zaczął tworzyć swoje pierwsze wielkoformatowe kompozycje ścienne – dekoracje dla szkół, urzędów i kawiarni.

W dekadę po ukończeniu studiów wrócił do Torunia, gdzie rozpoczął przygotowania do swojej pierwszej indywidualnej wystawy, którą chciał udowodnić Niesiołowskiemu, że wciąż zasługuje na miano jego najlepszego studenta. W tym okresie Michałek koncentrował się na malarstwie sztalugowym, choć równocześnie opracowywał autorską technikę rysunków na celuloidzie. Wystawa odniosła sukces, ale lata 60. upłynęły mu pod znakiem aktywnej działalności w Związku Polskich Artystów Plastyków. Pełnił kolejno funkcje sekretarza, prezesa, członka Rady Artystycznej toruńskiego oddziału, poświęcając tej pracy większość swego czasu, energii, jak również pieniędzy. Do końca lat 70. zaprojektował i wykonał ponad czterdzieści dekoracji ściennych, m.in. w Bydgoszczy, Ciechocinku, Włocławku i Toruniu.

Każdą realizację poprzedzały dziesiątki szkiców i wersji projektów, często na pierwszy rzut oka niewiele się od siebie różniących. Michałek przerywał nawet bardzo zaawansowane prace, by zacząć proces twórczy od nowa, a wersją ostateczną była zazwyczaj ta, którą udało mu się zrealizować w wyznaczonym przez zamawiającego terminie. Nie ustawał w wymyślaniu własnych technik, eksperymentował, konstruował nowe narzędzia i opracowywał metody pracy na różnych podłożach. Jego ulubioną techniką były jednak rysunki na celuloidzie. Niestety, podczas premierowej wystawy, wszystkie dzieła spłonęły.

Projektując elementy wyposażenia wnętrz szczególnie chętnie stosował igielit. Aczkolwiek po zbudowaniu własnej tokarki jego znakiem rozpoznawczym stały się toczone, modułowe drewniane elementy, z których składał świeczniki czy lampy. W celu sprawnego tworzenia projektów wnętrz skonstruował autorski stół kreślarski oraz dodatkowe narzędzia, które pozwalały na szybszą i bardziej precyzyjną pracę.

Aktywną działalność twórczą zakończył na początku lat 80. XX w. Zmarł zapomniany w 2006 roku w Toruniu. Pozostawił po sobie kilkaset projektów, szkiców, zapisów pomysłów, zarówno malarskich, jak i tych związanych z wyposażeniem wnętrz. Większość ujrzała światło dzienne dopiero po śmierci artysty.

Więcej:
www.fmichalek.eu

Projekty sygnowane P + F Michałek powstają od 2012 roku. Każdy z nich jest zapisem międzypokoleniowego dialogu dwóch twórców – syna Piotra z nieżyjącym już ojcem Franciszkiem. Dialogu, ujętego w ramy sztuki i designu, prowadzonego poza określonym miejscem i czasem w uniwersalnym języku znaków plastycznych. Impuls rozpoczynający tę rodzinno-artystyczną wymianę myśli stanowi zawsze kompozycja ojca, a jej interpretacja należy do syna. Jakiś pomysł na mural czy mozaikę sprzed kilkudziesięciu lat, może grafika albo niedokończony szkic… tak to się zaczyna. Każdy projekt stanowi więc syntetyczną wypowiedź obu Michałków, konsensus oparty o wpisane w konkretną płaszczyznę kolory, plamy, punkty i linie. Piotr Michałek zapisał swój dialog z ojcem w serii tapet, grafik i tkanin, ale obaj nie powiedzieli jeszcze ostatniego słowa.

Więcej:
www.piotrmichalek.eu

Z wykształcenia nauczyciel i malarz a z wyboru i zamiłowania ceramik oraz mieszkanka Gdańska. Matka trójki dorosłych dzieci, opiekunka wielkiego psa i leniwego kota, siostrzenica Franciszka. Od 10 lat instruktor ceramiki przekazujący pasję dzieciom i dorosłym niezależnie od ich wieku i płci, wieczna poszukiwaczka informacji i inspiracji.

Zdecydowanie preferuje projekty unikatowe, bardziej dekoracyjne i rzeźbiarskie niż użytkowe. Jej malarska przeszłość znajduje swoją kontynuację w metodach wykańczania prac wieloma warstwami szkliwa lub angobowanym rysunkiem. Z chęcią sięga po szkło jako element wzbogacający prace. Zmęczona większymi realizacjami odpoczywa przy ceramicznej i szklanej biżuterii.

Absolwentka Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, członek Polskiego Związku Ceramików, Związku Polskich Artystów Plastyków oraz ZPAP Polska Sztuka Użytkowa.

Więcej:
www.olechnicka.eu

Zajmuje się grafiką i malarstwem cyfrowym, projektuje tapety, dekoracje ścienne, tkaniny, gobeliny, dywany, aranżuje wnętrza a także tworzy grafikę reklamową.

W latach 2001-2009 zajmował się grafiką reklamową oraz tworzył animacje, aplikacje interaktywne i serwisy internetowe między innymi dla takich marek jak Canal+, Ale Kino, Cyfra+, Novartis i wiele innych.

W późniejszym okresie jego zainteresowania skupiły się głównie na dekoracjach wnętrzarskich oraz malarstwie cyfrowym.

Tapety według jego projektów były prezentowane min. w Instytucie Wzornictwa Przemysłowego w Warszawie. Dla brazylijskiej firmy Tapetah stworzył dwie kolekcje dywanów. „Echa” (2019) złożoną w połowie ze swoich kompozycji, a w połowie z prac swojego ojca (wyróżnienie na targach Abimad’27 w Sao Paulo) oraz kolekcję „Myśli” składającą się z sześciu autorskich kompozycji (2021). Jego dekoracje ścienne oraz dywany zdobią wnętrza publiczne i prywatne w Polsce, Wielkiej Brytanii, Francji, USA i w Brazylii.

W swoich pracach z zakresu malarstwa cyfrowego używa tekstur i pędzli z zeskanowanych i wielokrotnie powiększonych naturalnych materiałów takich jak drewno, rośliny czy kamienie. Łącząc je i mieszając ze sobą uzyskuje efekt wyrazistych faktur, które są charakterystyczną cechą jego twórczości. Stylistyka jego prac bliska jest surrealizmowi i abstrakcji, często nawiązująca do fantastyki naukowej i sztuki prehistorycznej.

Od lat popularyzuje i przywraca pamięć o swoim ojcu, Franciszku, i jego twórczości tworząc i prezentując tapety na podstawie jego wielkoformatowych malowideł ściennych min. na Gdynia Design Days, Łódź Design Festival. czy w Instytucie Wzornictwa Przemysłowego. Kolekcja tapet wg. projektów jego ojca została nagrodzona prestiżowym znakiem Must Have na łódzkim festiwalu w 2017 roku. Poza tym realizuje projekt „P+F Michałek” złożony z autorskich kompozycji w których wykorzystuje szkice i niedokończone prace swojego ojca.

Absolwent Projektowania i Aranżacji Wnętrz w Związku Polskich Artystów Plastyków „Sztuka Użytkowa” Okręgu Warszawskiego. Samouk w dziedzinie grafiki komputerowej.

Więcej:
www.piotrmichalek.eu